Geografia
Terytorium Łużyc Dolnych znajduje się w dorzeczu dolnej Szprewy i Nysy Łużyckiej między rzekami Bóbr na wschodzie, Dahme na zachodzie i Czarną Elsterą na południu.
Teren Łużyc znajduje się na południu rozległej Niziny Środkowoeuropejskiej w większości w ramach prowincji fizycznogeograficznej Nizin Sasko-Łużyckich; na północy regionu rozciąga się Pojezierze Wschodniobrandenburskie. Obszar pogranicza z Łużycami Górnymi został silnie zdewastowany przez kopalnie odkrywkowe węgla brunatnego; wiele wykopów zostało zalanych wodą tworząc największy w Europie krajobraz wodny utworzony przez ludzi. Na terenie Łużyc Dolnych rzeka Szprewa rozdziela się na liczne drobne odnogi i kanały tworząc unikalny ekosystem wodny zwany Szprowskim Lasem (dłuż. Błota, niem. Spreewald), chroniony w utworzonym w 1991 r. rezerwacie biosfery. Najwyższym wzniesieniem regionu jest Góra Żarska (226,8 m n.p.m.) znajdująca się w jego polskiej części i będąca jednocześnie najwyższym punktem województwa lubuskiego.
Obecnie Łużyce Dolnie nie stanowią żadnej odrębnej jednostki administracyjnej a granice powiatów nie pokrywają się już z granicami historycznymi. W Polsce w skład regionu wchodzą miasta Żary, Gubin, Trzebiel, Jasień i zachodnia część Nowogrodu Bobrzańskiego (dawniej Krzystkowice) i ich bezpośrednie otoczenie.
Park Mużakowski – historyczny park w stylu angielskim, leżący po obu stronach Nysy Łużyckiej w Bad Muskau i Łęknicy, którego twórcą był Hermann Pűckler. Park wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Więcej informacji znajdziesz na www.zielonylas.com.pl
GEOPARK Łuk Mużakowa – największa morena polodowcowa widoczna z kosmosu, w kształcie łuku o rozpiętości ramion 20 km i szerokości 3- 5 km, znajdująca się po obu stronach granicy polsko – niemieckiej. Lądolód i człowiek stworzyli tutaj wyjątkowe miejsce o niesamowitych krajobrazach. Park posiada tytuł Światowego Geoparku UNESCO.
Więcej informacji znajdziesz na www.zielonylas.com.pl
